زیاد بن حفصه (+داستان)

 یکی از یاران امیر المومنین (علیه السلام) زیادبن حفصه می باشد که در جنگ صفین و نهروان با حضرت علی(علیه السلام) بوده، پس از جنگ نهروان مردی از خوارج به نام خریت بن ارشد به مقابله با او می پردازد. زیاد فرد بصیر و امام شناسی بوده و در برخی روایات آمده است که حضرت علی(علیه السلام) از او مشورت می گرفته اند که به دو نکته اشاره دارد:

1) زیاد چه عظمتی داشته که علی(ع) با او مشورت می نمودند

2) هر چقدر شخص بزرگ باشد، مثل علی(علیه السلام) از مشورت بی نیاز نیست، علی(علیه السلام) به کمیل می فرمودند: عِظنی یا کمیل

اهل بیت علیهم السلام معمولاً در جنگ ها پیش قدم نمی شدند که نکتة آن این است که ما نیز در اختلافات وفتنه ها همچون اهل بیت علیهم السلام پیش رو پیش قدم نشویم.

علی(علیه السلام) زیاد و چند نفر را در جواب معاویه برای پذیرش صلح فرستادند وپیغام دادند که جنگ حتمی است وباید جنگ شود، معاویه اراده کرد که زیاد را فریب داده وبا وعده های باطل دنیوی او را از حضرت علی(علیه السلام) جدا کند ولی زیاد گفت: حضرت علی(علیه السلام) مظلوم است ومن از مظلوم حمایت می کنم و با تو همراه نخواهم شد.

خریه که با علی(علیه السلام) در جنگ صفین ونهروان حضور داشت و یزید بن حجیَه که در سه جنگ جمل وصفین ونهروان شرکت داشت، ولی در اثر بی بصیرتی بعداً در مقابل حضرت علی(علیه السلام) قرار گرفتند برخلاف زیاد بن حفصه که به خاطر بصیرت از حضرت علی(علیه السلام) جدا نشد. امام علی(علیه السلام) نیز فتنه و انحرافات را به دو عنصر بد برگرداننده اند:

 1) بی سوادی      2) بی تقوائی