- ۲۲ مرداد ۹۲ ، ۱۰:۲۹
- ۲ نظر
اگر کلام حقی بر زبان جاری می شود، به اعتبار اینکه از یک منبع سرچشمه گرفته و هر چه خیر است از اهل بیت علیهم السلام سرچشمه گرفته است، بنابراین کلام خیری که فردی بر زبان جاری می کند نیز در واقع از امام معصوم (ع) جاری شده و به واسطة زبان این شخص بیان شده است چون « اِن ذُکرَ الخیر کنتم أوّلَهُ و آخِرَهُ ... » و مثال آن مانند اینکه همه صداها در تمام رادیوها و آثاری که دارند همه از گوینده است نه از خود رادیو.
اما اگر کلام حق باشد، « فلها عشرة امثالِها » یعنی کلام حق چون خیر است، ده شاخه پیدا می کند یعنی یک کلام حق تبدیل به ده جلوة حق می شود و در وجود انسان تثبیت می شود، ولی کلام باطل، یک کلام و بدی محسوب می شود و یک جلوة باطل در وجود انسان تثبیت می شود که « جزاء سیّئة سیّئةٌ مثلها »، قرآن نیز به تثبیت اعمال اشاره کرده است « اِقرَء کتابکَ کفی بنفسک الیس علیک حَسیباً »
و دربارة عرضة اعمال انسان در روزهای دوشنبه و پنجشنبه به خدمت امام زمان(عج) معصومین علیهم السلام فرموده اند: « تُعرَضُ الأعمال » نفس اعمال بر امام زمان(عج) عرضه می شود و نفس عمل بدون عامل نخواهد بود