اهل بیت(ع) را کفار نکشتند بلکه کسانی که نمازگزار بودند ایشان را کشتند و آزار دادند. همان اسباب که علت قتل اهل بیت(ع) شد، همان اسباب در زمان غیبت هم هست، هر چند این بشارت است که مخلصین از شیعیان در دوران غیبت بدنبال این هستند که حلقه بر گرداگرد مهدی(عج) بزنند و ایشان را رها نکنند .
وقتی در یک جامعه فرهنگ اسلامی زنده شده باشد اسباب غیبت رفع شده است، ولی وقتی فرهنگ کفر در جامعه زنده باشد اسباب غیبت وجود دارد .
در مسیر طلبگی باید با دو بال حرکت کرد: 1) علم 2) تقوی که قرآن نیز می فرماید: « یُزَکّیهم و یُعَلِّمُهم الکتاب » که هر یک نباشد، یک بال برای پرواز فاقد است و پرواز امکان ندارد حتی اگر بهترین بال باشد، که این دو مقابل دو مبدأ فتنه را می گیرد « بدء وقوعِ الفِتَن أهواء تُتّبعُ و اَحکامٌ تُبتَدَع ». اگر طلبه به گونه ای عمل کند که عملش مصداق خیر باشد، در واقع از چشمة فیض اهل بیت علیهم السلام گرفته شده و در وجود او تثبیت شده است، که با زیاد شدن این کار وجود شخص نورانی می شود آن قدر نورانی میشود تا سرانجام خود جلوه امام می شود
امام معصوم(ع) واسطه فیض است، خدا نکند روزی به خاطر معصیت اختیاری دل امام معصوم(ع) که واسطه فیض است، از ما دکدر شود، کدر شدن قلب امام زمان(عج) و روبرگرداندن ایشان از ما بستگی به اعمال ما دارد.
ما باید بدانیم که بدون ذکر و یاد اهل بیت(ع) و بدون یاد حق تعالی مرده متحرک هستیم، باید احساس نیاز کنیم و نیاز خود را برای آنها ابراز کنیم، تا به ما کمک کنند، تا به ما کمک کنند، سعی کنیم این ذکر را که استاد فرمودند تکرار کنیم و خدا نصیبمان کند:
« اللهُمَّ رَضِّ قلبَ مَولایَ عنّی »
طلبگی شاخصه اش بر صبر است، صبوری بر طاعت؛ مثل صبوری بر درس خواندن، صبوری بر نماز شب، صبوری بر معصیت، یعنی صبوری بر اینکه گناهان را مرتکب نشویم، و صبوری بر مصیبت هم صبر بر ابتلائاتی است که در مسیر طلبگی پیش می آید؛ وقتی می بینیم حجره تمیز نیست، و این سختی را به خود راه می دهیم و تمیز می کنیم، صبر بر مصیبت کرده ایم .
وقتی این مراتب صبر را تحمل کنیم باید بدانیم که زیر نظر امام زمان(عج)هستیم، وقتی صبر را تحمل کردیم، و به این نظارت امام زمان(عج) توجه داشتیم، لذت حضور را درک خواهیم کرد " یا جاریَ اللصیق ".
امام معصوم(ع) مادر مهربان است " الامام کالأمُّ البِرَّة "، همه اهل بیت(ع) زنده هستند و " یَرَونَ مَقامی و یَسمَعونَ کلامی و یَرُدُّونَ سَلامی " هر آن امام زمان(عج) مجری رسیدگی به امور شیعیان و مخلوقات هستند.
امام سجاد(ع) " أما شکی بعضُ شیعةِ إلیه فَبَکی رَحمَةٌ له ".
امام معصوم(ع) فرمودند: اگر به سنگ نظر خیر داشته باشی، برای تو مایه خیر خواهد بودپرسیده شد:چطور؟ فرمودند:همان طور که حجرالأسودمورد عنایت واقع شده و منشأ خیر است، اگر انسان به او نظر خیر داشته باشد برای او مایه خیر خواهد بود.؟
در حدیث بالا امام معصوم(ع) بخاطر نیاز شیعه اش گریه می کند، اهمیت می دهد، ما مریض هستیم، مریضی های روحی داریم، باید ابراز نیاز به امام معصوم(ع) کنیم، همانطور که او حاجتش را به امام عرضه کرد، ما هم عرضه بکنیم.
کمترین مرتبه قبولی صلاة دوری از فحشا است که "إنَّ الصلاةَ تنهی عن الفحشاءِ و المنکر" از بالاترین مراتب قبولی رفتن به معراج است "الصلاة معراج المؤمن" که طلبه باید از این مرز بگذرد، و بالاتر از این مرز بگذرد، و بالاتر از معراج، رسیدن به لقاء است که خود مراتب بی نهایت دارد، که می شود "قُرَّةُ عینی فی الصلاة ".
درک حقیقت نماز به مقدار دوری از لغویات بستگی دارد، که وقتی این راه را شخص پیموده در مواقع خاص، عنایاتی به این خواص خواهد شد.
راه های تقرب به حق تعالی متعدد است ولی بین این راه ها یک راه ریشه ای تر است. چون حق تعالی همه مردم و گروه ها را دعوت به خودش کرده است که همه این دعوت ها دارای یک جامع است و بین همه عمومیت دارد.
اگر بنای ما این نباشد که از دروس طلبگی و امور طلبگی به قبولی در مراتب بالای نماز برسیم، ضرر کرده ایم،و به تبع، درس و مباحثه و دیگر امور قبول نخواهد شد، هر وعده نماز باید از وعده قبلی مراتبش بالاتر باشد که علی(ع) فرمودند:"مَن ساوی یَرماهُ فَهُوَمغبون".
قرآن همش نور است و عجیب است .اما سوره ی زمر بسیار عجیب تر است .
« أَلا لِلَّهِ الدِّینُ الْخالِص» «زمر /3»
« قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیم» «زمر/53»
بعضی از مومنین گناهانی را مرتکب می شوند ولی بعد بازگشت و توبه دارند . در این زمان اگر شخص گناهکار واقعا توبه داشته باشد و از کارش پشیمان باشد خداوند بیشتر از آن چیزی که قرار بود به او بدهد را ، به او عطا می کند .
غرض تشویق به گناه نسیت .
آدم پیغمبر علیه السلام عصیان خداوند را کرد «عَصى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى/ثُمَّ اجْتَباهُ رَبُّهُ فَتابَ عَلَیْهِ وَ هَدى» «طه /121-122»
ولی مجتبی و برگزیده شد .
