حضور قلب در نماز یعنی تاثیر پذیری از خدا .
وقت اذان و نماز ، وقت توجه خاص به حضرت ولی عصر ارواحنا فداه است .
یعنی اینکه بدانیم که حضرت کجاست و الان چه میکند ؟!
باید نماز را بهتر شناخت چرا که نماز امتحانی است که هر انسانی حتی کم عقل ترین آنها هم میتوانند در آن قبول شوند .و هیچ عذری وجود ندارد .
راه های تقرب به حق تعالی متعدد است ولی بین این راه ها یک راه ریشه ای تر است. چون حق تعالی همه مردم و گروه ها را دعوت به خودش کرده است که همه این دعوت ها دارای یک جامع است و بین همه عمومیت دارد.
اگر بنای ما این نباشد که از دروس طلبگی و امور طلبگی به قبولی در مراتب بالای نماز برسیم، ضرر کرده ایم،و به تبع، درس و مباحثه و دیگر امور قبول نخواهد شد، هر وعده نماز باید از وعده قبلی مراتبش بالاتر باشد که علی(ع) فرمودند:"مَن ساوی یَرماهُ فَهُوَمغبون".
َ« الشَّاهِدُ یَرى مَا لَایَرَى الْغَائِب» «الکافی /ج15/ص769»
اگر در رفاقت با کسی دچار غفلت و گمراهی می شوید ولی آن کس قبلا انسان درست و پاکی بود و به گردن شما حق داشت وظیفه ی شما این است که ظاهرا از او دور شوید ولی باطنی باید به او نزدیک شوید تا او را از این مرداب نجات دهید .
در حق او دعا کنید ...
اگر شده نماز استغفاری به نیت او بخوانید که خداوند او را ببخشد .
مرحوم آیه الله بهجت تا آخر عمر این نماز (نماز استغفار) را ترک نکردند .
