مومن هیچگاه نجس نمی شود چرا که خداوند مومنین را از اضافه ی خاک ائمه خلق کرده است .
جان مومن صدوقچه ی محبت اهل بیت علیهم السلام است و مومن به همین سبب گناه نمی کند و اگر هم خطایی کرد از خودش نبوده و این در حالی است که کفار تمام اعمال بدشان از خودشان است و خوبیهایی اگر انجام دهند از خودشان نیست .
مومن برای رسیدن به کمال نیاز به خضوع دارد .
امام زمان(عج) نیز از ما توقعاتی دارند، که کم ترین مقدار آن اجتهاد است و بالاترین مرتبة توقع بی نهایت است و بستگی به ظرفیت ها دارد.
دروس حوزوی، فقه و اصول و منطق و فلسفه موجب حکمت نمی شود و مقدمه هستند برای حکمت، و حکمت در وجود خود ماست « جَرَت ینابیع الحکمه من قلبه ...»، امام صادق(ع) به عنوان بصری در 94 سالگی می فرمایند: اگر طلب علم می کنی از نفس خود شروع کن « فاِن اَردتَ العلمَ فَاطلُب اولاً فی نفسک ». در وجود خودت بندگی را جستجو کن:
دیدی آن کس طلب جام جم از ما می کرد آنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا می کرد
تاریک شدن قلب یکبار با خوردن طعام شبه ناک است و یک بار نیز باعدم مراعات در کیفیت خوردن است و در روایت بذر خطا و گناه انسان را پر بودن شکم او دانسته اند. « اوّلُ معصیه یعملها العبد شبع البطن »
پس قلب پاک با مراعات ذی طلبگی به دست می آید، که بانخوردن زیاد طعام قلب پاک خواهد شد، وقتی قلب پاک باشد و حق تعالی در آن راه یابد، حکمت برآن جاری می شود و به مراتب نورانیت قلب به اهل بیت علیهم السلام نزدیک خواهیم شد چون ایشان از هر پلیدی به دور هستند
